Owczarek kaukaski to stara rasa psów pasterskich, wywodząca się z Kaukazu (Armenia, Azerbejdżan i Gruzja), przez długie lata hodowanych w izolacji. W końcu lat sześćdziesiątych trafiły do Niemiec Wschodnich, gdzie były wykorzystywane jako psy patrolujące do pilnowania granic, zwłaszcza Muru Berlińskiego. Po rozebraniu Muru kilka tysięcy psów tej rasy znalazło schronienie w Niemczech i w Polsce. Pierwszy wzorzec rasy zatwierdzono dopiero w roku 1984. (Wikipedia)
WZORZEC RASY
Wzorzec FCI nr 328 /02.03.2011/EN
OWCZAREK KAUKASKI
(Kavkazskaia Ovtcharka)
Pochodzenie: Związek Radziecki
Data publikacji oryginalnego wzorca: 13.10.2010
Użytkowość: Pies stróżujący
Klasyfikacja FCI: Grupa 2 – Pinczery, sznaucery, molosy i szwajcarskie psy do bydła. Sekcja 2.2 – Molosy typu górskiego. Nie podlega próbom pracy.
KRÓTKI RYS HISTORYCZNY:
Owczarek kaukaski uważany jest za potomka dawnych psów z Kaukazu. Występuje on na rozległym obszarze od gór Kaukazu po stepy południowej Rosji. Rozwój tej rasy odbywał się nie tylko w drodze selekcji naturalnej, ale i poprzez celową pracę hodowlaną ludów, zamieszkujących region Kaukazu. Tradycyjnie owczarki kaukaskie wykorzystywane były do stróżowania i pilnowania obejść, stad bydła i owiec przed drapieżnikami. Pierwsze wzmianki o dużych psach w typie molosa, towarzyszących armii władcy Armenii, Tigrana II, pochodzą w I wieku p.n.e. Nowoczesną pracę hodowlaną rozpoczęta w latach 20-tych zeszłego wieku w ówczesnym Związku Radzieckim. Selekcja nakierowana była na siłę fizyczną, pewność siebie, odwagę, dobry słuch i wzrok oraz sierść, dającą ochronę przed każdą niepogodą. Wymienione cechy, w połączeniu z odpornością, pozwalają owczarkowi kaukaskiemu na przeżycie w najtrudniejszych nawet warunkach klimatycznych.
WRAŻENIE OGÓLNE:
Owczarek kaukaski jest psem harmonijnie zbudowanym, silnym, o mocnym kośćcu i umięśnieniu, w formacie trochę prostokątnym. Dymorfizm płciowy jest silnie wyrażony: pies jest zdecydowanie samczy, ma wyraźnie zaznaczony kłąb i większą głowę, niż suka. Ponadto psy są większe, bardziej masywne, a często i krótsze od suk. Psy o dłuższym włosie mają wyraźnie widoczną kryzę.
WAŻNE PROPORCJE: Długość tułowia przekracza wysokość w kłębie o 3-8 %. Długość nóg przednich stanowi 50-52 % wysokości w kłębie. Stosunek długości czaszki do długości kufy jak 3 : 2. 2
ZACHOWANIE/TEMPERAMENT: Pies pewny siebie, opanowany, nieustraszony i niezależny. Jest oddany właścicielowi i doskonale pełni obowiązki stróża.
GŁOWA:
Mózgoczaszka: Głowa duża, masywna i szeroka w partii policzkowej; oglądana z góry ma kształt klina o szerokiej podstawie. Czaszka: Masywna, szeroka, czoło niemal płaskie, z wyraźną, ale niegłęboką bruzdą. Łuki nadoczodołowe wyrażone, ale nie wystające. Guz potyliczny niewidoczny. Stop: Zauważalny, ale niezbyt mocno zaznaczony.
Trzewioczaszka:
Nos: Czarny, duży, z prawidłowo wykształconymi nozdrzami, nie wystaje przed krawędź kufy. U psów jednolicie umaszczonych i łaciatych nos czarny jest pożądany, ale nie obowiązkowy; nie może być jednak genetycznie błękitny ani czekoladowy.
Kufa: Szeroka i głęboka, stopniowo zwężająca się ku nosowi, dobrze wypełniona pod oczami. Szczęki i podbródek mocne. Grzbiet nosa szeroki, linie profilu równoległe.
Wargi: Grube, przylegające, dobrze pigmentowane.
Uzębienie: Zęby zdrowe, białe, mocne, siekacze ustawione blisko siebie i w jednej linii. Zgryz nożycowy lub cęgowy, uzębienie kompletne. Siekacze albo kły złamane lub wybite, o ile nie zmienia to zgryzu, nie mają wpływu na ocenę, podobnie jak brak P1.
Policzki: Dobrze rozwinięte, co podkreśla jeszcze mocne umięśnienie.
Oczy: Średniej wielkości, owalne, osadzone nie zanadto głęboko, ale szeroko i skośnie. Barwa w różnych odcieniach brązu, od ciemnej do orzechowej. Powieki czarne, suche i dobrze przylegające. Wyraz poważny, badawczy i czujny.
Uszy: Średniej wielkości, trójkątne, wiszące, osadzone wysoko i szeroko, wewnętrzną krawędzią dokładnie przylegające do policzków. W kraju pochodzenia uszy są tradycyjnie cięte, co nie ma znaczenia przy ocenie.
SZYJA:
Średniej długości, mocna, nisko osadzona, na przekroju zaokrąglona. Zaznaczona grzywa, wyraźna zwłaszcza u samców.
TUŁÓW:
Dobrze rozwinięty we wszystkich wymiarach, szeroki, dobrze umięśniony i wyważony. 3
Kłąb: Wyraźny, średniej długości. Wysokość w kłębie nieznacznie większa od wysokości w zadzie.
Grzbiet: Prosty, szeroki i mocny.
Lędźwie: Krótkie, szerokie, lekko wysklepione.
Zad: Średniej długości, szeroki, zaokrąglony, lekko opadający ku nasadzie ogona.
Klatka piersiowa: Długa, szeroka, dobrze ożebrowana, na całej długości głęboka, na przekroju szeroka i owalna. Żebra dobrze wysklepione, żebra rzekome długie. Przedpiersie zaznaczone.
Linia dolna i brzuch: Brzuch stopniowo wznosi się ku tyłowi.
OGON: Wysoko osadzony, szablasty lub zakręcony. W spoczynku zwisa, sięgając stawu skokowego. Gdy pies jest pobudzony, ogon może wznosić się powyżej grzbietu.
KOŃCZYNY:
Kończyny przednie:
Wygląd ogólny: Dobrze umięśnione. Oglądane z przodu proste, równolegle i dość szeroko rozstawione.
Łopatka: Mocno umięśniona, dobrze przylegająca do tułowia, średniej długości, nachylona względem ramienia, z którym tworzy kąt około 100o.
Ramię: Mocne, umięśnione, dobrze przylegające do tułowia.
Łokcie: Ustawione w równoległych wobec siebie płaszczyznach, nie wykręcone na zewnątrz ani do wewnątrz.
Przedramię: Proste, masywne, średniej długości, dobrze umięśnione, na przekroju okrągłe.
Śródręcze: Krótkie, masywne, oglądane z boku i z przodu niemal proste.
Łapa: Duża, okrągła, dobrze wysklepiona i zwarta.
Kończyny tylne:
Wygląd ogólny: Oglądane z tyłu proste, ustawione równolegle i umiarkowanie szeroko. Stawy kolanowe i skokowe, oglądane z boku, dostatecznie kątowane. Kończyny nie są zbyt daleko odstawione do tyłu.
Udo: Szerokie, dobrze umięśnione, średniej długości.
Kolano: Dostatecznie kątowane.
Podudzie: Szerokie, dobrze umięśnione, średniej długości.
Staw skokowy: Szeroki, suchy, dostatecznie kątowany. Stawy nie są wykręcone na zewnątrz ani do wewnątrz.
Śródstopie: Niedługie, masywne, oglądane z boku i z przodu niemal proste.
Łapa: Duża, okrągła, dobrze wysklepiona i zwarta.
CHODY:
Swobodne, elastyczne, niespieszne, z dobrym napędem kończyn tylnych. Ruch skoordynowany, wszystkie stawy stabilne, kłąb i zad na tej samej wysokości, a linia grzbietu pozostaje względnie stabilna. Typowym ruchem jest kłus.
SKÓRA:
Gruba, dostatecznie elastyczna, bez fałd czy zmarszczek.
SZATA:
Sierść: Prosta, gruba, odstająca, z dobrym podszerstkiem; długość włosa okrywowego i podszerstka nie mniejsza, jak 5 cm. Na głowie i przednich nogach włos krótszy i bardzo gęsty. Ogon porośnięty gęstym włosem. Dłuższa sierść na uszach, kryza na szyi i portki na tylnych stronach ud.
Maść: Dowolna jednolita lub łaciata, z wyjątkiem czarnej jednolitej czy też połączonej z innymi kolorami, rozjaśnionej czarnej, genetycznie błękitnej lub czekoladowej.
WIELKOŚC I WAGA:
Wysokość w kłębie:
Psy: pożądana 72-75 cm; minimalna 68 cm;
Suki: pożądana 67-70 cm; minimalna 64 cm.
Większy wzrost dopuszczalny, o ile zachowana jest harmonia budowy.
Waga:
Psy: co najmniej 50 kg;
Suki: co najmniej 45 kg.
WADY:
Wszelkie odchylenia od podanego wzorca powinny być uznawane za wady i oceniane w zależności od stopnia nasilenia i wpływu na zdrowie i sprawność zwierzęcia.
WADY DUŻE:
– Budowa zbyt lekka lub zbyt ciężka.
– Brak pewności siebie.
– Zachwianie dymorfizmu płciowego.
– Głowa mała w stosunku do tułowia, lekka, wąska, długa, z gruba ciosana, jabłkowata. – Wyraźny stop. – Kufa: szpiczasta, grzbiet nosa wypukły lub wklęsły.
– Zęby małe, szeroko rozstawione, siekacze nie w jednej linii, braki zębowe (z wyjątkiem braków P1).
– Słabo wykształcone kości policzkowe. 5
– Oczy duże, wypukłe, bardzo jasne, widoczna trzecia powieka, luźne powieki.
– Uszy duże, cienkie, zbyt nisko osadzone.
– Grzbiet zapadnięty lub wysklepiony, lędźwie zapadnięte lub wygarbione, zad wyższy od kłębu.
– Tułów kwadratowy, wyraźnie beczkowaty, zbyt długi, wąski, wysokie nogi, klatka piersiowa bardzo krótka, płytka lub płaska, zad krótki lub spadzisty.
– Szczątkowy ogon.
– Słaby kościec, mięsnie i więzadła stawów.
– Nieprawidłowe kątowanie.
– Ramię wykrzywione.
– Nieharmonijny ruch. – Brak odpowiedniego napędu z kończyn tylnych.
– Sierść bardzo miękka, kędzierzawa, bez podszerstka; bardzo krótki włos okrywowy.
WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:
– Agresja lub wyraźna lękliwość.
– Wyraźne wady budowy i zaburzenia zachowania.
– Wszelkie odchylenia od prawidłowego zgryzu.
– Braki zębów innych niż M3 lub P1.
– Entropion.
– Oczy porcelanowe, ciemno niebieskie, zielonkawe lub różnobarwne.
– Ogon cięty.
– Stały inochód, niemożność oceny ruchu.
– Barwa czarna w jakichkolwiek połączeniach, także w postaci siodła (poza maską).
– Maść genetycznie błękitna we wszelkich kombinacjach i odcieniach.
– Szarobłękitna barwa nosa, warg i powiek.
– Maść genetycznie czekoladowa we wszelkich kombinacjach i odcieniach.
– Genetycznie czekoladowa barwa nosa, warg i powiek.
– Maść czarna-, czekoladowa- i błękitna podpalana.
– Wielkość poniżej wzorcowego minimum.
– Znaczne odchylenia od typu płci u samców.
UWAGA:
Samce muszą mieć dwa normalnie wykształcone jądra w pełni wyczuwalne w mosznie.
Wersja polska – marzec 2011